çok yorulmuşsun yerine sevseydin

beraber başladığımızda yürümeye
ve bir süre de sevinçle ilerlediğimizde yan yana
devam ederken biraz dinlenmeye karar verip sen devam et demeseydin
ben yürürken sana inanarak
iyice geride kalıp
kafana göre kararlar vermeseydin
arayı açmışken ben iyice, bir anda ani bir kararla
peşimden koşmuş gelmişsin
pek çok şeyi ayrı yaşamışken aynı yolda
tam da yol ayrımına geldiğimde!
yine de sevindim ama
çok yorulmuşsun
yerine sevseydin...

yağmamur

bazı yağmurlar sırf seni bekler
yağmak için
nerede bir boşluğunu yakalasa
oraya delirir damlar
sırf seni kendi yapar.

o yüzden artık bana
YAĞMAMUR!

bazı şeyler

bazı şeyler doktorun işidir
bazı şeyler mühendisin,
çöpçünün, ekmekçinin, işçinin,
öğretmenin...
bazı şeyler doğanın işidir
bazı şeyler zamanın!

kandil

kandım dile
kandım
kanadım
yandım...

en anlamlı üç kelime geldi sonra
"hayat devam ediyor"

zırhlarla savaşmaktansa
zırhsız barışıp
havalandırdım ruhumu
çok pis kokmuştu

kışın hapşırmak gibiydi güneşe bakıp
hepsi
yaşam dolu
hapşırdım

kandil söndü

hoş yaşa
çok hoş yaşa
sen de gör
herkes görsün

bir hapşırıkmış ömrü
kandil söndü

at gitsin

denize at,
boğulsa da su yüzüne çıkar
her şey sonunda!

bunca çiçek,
aroma
hayat demek
ki güzelliği batar içine
alamazsın tek nefes.

aradığını boğacaksın
ne de olsa sonunda,
sen iyisi mi
denize at...

tezat

geniş zamanlara
dar kapı

büyük duygulara
küçük kalp

kaç ömür sığar
bir hayata,
bir hataya kaç nasihat?

her şeyi gördüğünü sandığın anda,
nedir kalan sana
aklından geri?

öyle bilmek gibi olmuyor yaşamak,
nasıl mümkün olsun ki
çağlayan suyun doğasını ayıplamak?

iki kere iki
sanırken kendini sinerji,
akşamın kapısında
bıkmadan, usanmadan yatar sabah;
iki el arasındaki çaresizliğe
genişçe kurulur,
iki şehri de yakan tezgah...

hangisi yalan?

hep söyleyeceğim
kirli beyaz
kırık beyaz
yalanlar

inan ki yalan!

kaos

bu zekaya,

bu zihin yapısına

ve

bu kelimelere hapsolmuşuz

bu toprağa

üstüne- altına

eşsiz sandığımız,

büyülendiğimiz, ilham aldığımız

doğ - aya.

insan dilimli zamanla

sınırlı ömür

müebbetin arasına

çekilmez bazen

demirden parmaklık,

ya da her gözde görebilirsin

esareti

gelinen yer bilinmediği gibi

gidilecek de muamma

ya da her şey  

sadece göründüğü kadar

hayal ürünü

masallar  bize kalan;

ya da hepsi gerçek ama

tek insan hikaye,

tek insan palavra, yalan.

en akıllımız bir deli mi

ya da en delimiz bir dahi;

biz ki gökte gezen,

ayağı yere basan

asil varlıklarız der

hem deli

hem dahi!

aynasıma

koskoca bir aynaya bakıyorum
ne varsa ardımda
dikiliyor karşıma
ben de geçiyorum
yansımayım ki yansıyorum
ve yansıtıyorum olanımı
herşey bir yanılsama
ve kırılıyor ışıkla

t-uzak

salıncakları özledim
aklımda sallanan
hiç olmayan oyuncakları
renkli kalemleri
kısacık
-parmaklarımı-
hayallerime uzamayıp
renge doymayan

boyu yordum...

boyanı yorum
boy andıkça
uzaklaşıyorum
uzaklaşıyorum
t-uzaklaşıyorum
çocuk gözlerim görmez oluyor
-siyah camın ardında-
çocukluğum nan-kör
artık elini de bırakıyorum...

yaşamın hatası ölüm
ölümün hatası yaşam

yaşıyordum

şimdiki zamanın hikayesiyim.

anlıyordum
dinliyordum
düşünüyordum
şaşırıyordum
üzülüyordum
seviyordum
biliyordum
yazıyordum
gülüyordum
geçiyordum
değişiyordum
serpiliyordum

hiç

kapıları çalmayı bırakalı,
oluyor
"kim o" diye sorulduğunda
verecek cevabım olmadığından
çünkü ben kimseyim

hiç

her şey bir standarda bürünür

hangi zamanın kurbanlarıyız,
geçmiş?
şimdi?
gelecek?

neysek bugün
en fazla ölüyüz
en az yaşadığımız anlara!

korku farları,
silecekler,
yağmayan yağmurlar?

ne mola, ne dost
bir başına.

tam zamanı

bir zamanı var herşeyin
ne önce ne de sonra
olmaz doğası!

gelmenin tam zamanıysa
gitmenin de öyle
yer ver yeniye
ya da yenilmeye
olsa olsa ya yeninin
ya da yenilmenin zamanıdır tam da!

hayatı ıskalama ihtimalin yok
bunu anla!
çünkü zaten onikidesin
sanıyorsan da ıska
tam zamanıdır anca...